اواسط قرن نوزدهم ميسيونرهاي غربي به اورميه آمدند. شنيده هايي از مسيحيان نسطوري يا همان كليساي شرق آشور (واژه نسطوري براي تحقير اين كليسا استفاده مي شد) در اورميه به گوش آنها رسيده بود و مي خواستند از نظر ايمان مسيحيت مردم مسيحي اورميه را تقويت نمايند.
بنابراين پروتستان هاي آمريكايي سعي در رهبري اين مسير نمودند و پايگاه "ميسيون آمريكايي" را در سال 1835 در اورميه پايه گذاري نمودند.
آزاحل گرانت يك پزشك و پروتستان متعصب اهل نيويورك، يكي از افرادي بود كه اين ماموريت دشوار را عهده دار شد و پس از يك سفر دريايي طولاني به كوه هاي حكاري رسيد و به جستجوي عشيره هاي آشوري در اين منطقه پرداخت. او پاتريارك كليساي شرق آشور مار شمعون را ملاقات نمود و بعدها به عنوان يك پزشك متخصص (به آشوري حكيم) با او رابطه اي دوستانه برقرار نمود.
همكار گرانت شخصي دانشمند و زبان شناس به نام جاستين پركينز بود. او كتاب مقدس را كه به زبان آشوري عتيق باقي مانده بود را به زبان آشوري كه آشوريان اورميه سخن مي گفتند ترجمه نمود. اين كتاب مقدس توسط انتشارات پايگاه ميسيون هاي آمريكايي اورميه چاپ و منتشر شد. جاستين پركينز بيشتر عمر خود را در راه مطالعه و تحقيق درباره فرهنگ، آداب و رسوم مسيحيان كليسياي شرق آشور اورميه صرف نمود.