حركه چهارم بنام "ܙܠܵܡܹܐ ܟܸܪ̈ܝܹܐ" باعلامت " ܸ " و صداي " ِ " مي باشد.
با اين تفاوت از ܙܠܵܡܹܐ ܝܲܪ̈ܝܼܟܼܼܐ كه بعد از اين حركه حتما بايستي يك و فقط يك حرف ساكن باشد.
ميتوان كوتاه بودن كشيدگي صداي زير آن را نيز وجه تمايز با حركه قبلي لحاظ نمود.
مي توان انواع بخشها با حركه ܸ را بشكل زير مثال زد.
بخش يك حرفي ܒܸ به دليل اين كه بعد از اين حركه حتما بايستي يك و فقط يك حرف ساكن باشد، اين بخش قابل تلفظ نخواهد بود.
بخش دو حرفي ܒܸܪ بِر با صداي كوتاهتر.
بخش دو حرفي ܒܪܸ به دليل اين كه بعد از اين حركه حتما بايستي يك و فقط يك حرف ساكن باشد، اين بخش قابل تلفظ نخواهد بود.
بخش سه حرفي ܒܪܸܓ برِگ با صداي كوتاهتر.
بخش چهار حرفي ܫܩܸܠܬ به دليل اين كه بعد از اين حركه حتما بايستي يك و فقط يك حرف ساكن باشد، اين بخش قابل تلفظ نخواهد بود.
نكته: هيچ يك از بخش هايي كه مثال زده شد معني دار نبوده لذا فقط براي درك بهتر حركت دادن به صداي بخش ها از اين مثال ها استفاده شد.
بنابراين ميتوان نتيجه گرفت بخش هاي غير قابل تلفظ با ܸ را با ܹمينويسيم.
پس هرگز بخش آخر كلمه اي بصداي ܸ پايان نمي يابد.
چنانچه حرف بعد از ܸحركه داشته باشد آنرا مشدد خوانده و در هجي كردن به دو حرف ساكن و حركه دار تجزيه ميشود.
مثال:
ܝܸܡܵܐ ܝܸܡ ܡܵܐ با تلفظ ييمَه به معناي مادر.
ܠܸܒܵܐ ܠܸܒ ܒܵܐ با تلفظ ليبَه به معناي قلب