از نارامسين نوه سارگون يك لوح سنگي باقي مانده كه در آن پيروزي نارامسين و سپاهش نقش شده است. در لوح نارامسين بزرگي اندازه شاه تأكيد بر قدرتمندي و پيروزي او دارد.
نارامسين پس از تصرف شوش بنواحي كوهستاني مغرب ايران نيز تجاوز كرد و با لولوبيها كه در آن نواحي مسكن داشتند جنگيد و پيروز شد و يادگار اين پيروزي را لوحه اي سنگي بصورت نقش برجسته نمايش داد و آنرا در معبد شهر «سيپار» قرار داد ولي پس از اينكه دو قرن بعد سومريها موفق شدند اكديها را از شهرهاي سومر بيرون كنند اين سنگ يادگار را بعنوان غنيمت جنگي به شوش آوردند و فرانسويها در ضمن كاوشهاي شوش آنرا پيدا كرده به موزه لوور در پاريس بردند و اكنون در آن موزه موجود است.
نقش سنگ يادگار نارامسين يكي از كارهاي هنري خوب ايام پيشين است. حركات سربازاني كه از كوه بالا مي روند و در ميان جنگل با دشمن مي جنگند خوب نشان داده شده. همه آنها بطرف بالا نگاه مي كنند و ستارگاني كه علامت خدايان است شاهد پيروزي آنانند .نارامسين در قله كوه ( نشانه نزديكي به خدايان ) ايستاده است. كلاه شاخدار او كه بيش از اين جزو ساز و برگ منحصر به خدايان تلقي مي شد، باعث مي شود وي به عنوان اولين پادشاه بين النهرين كه خود را خدا مي دانسته شناخته شود. ساخت عضلاني بدن و طرز ايستادن، وي را به صورت شخصيتي حماسي در مي آورد. خدايان آسماني گويي شاهد پيروزي او هستند و بر او به فرخندگي و خجستگي نور مي فرستند. اين موضوع با توجه به دو خورشيدي كه در بالاي نقش برجسته تجسم يافته درك مي شود. در تفسير اين دو خورشيد آمده كه اين دو شكل، نمادي از خداي " شمش" ( خداي آفتاب) و الهه " ايشتار" ( الهه عشق، جنگ و باروري) است.