آشور اوباليت دوم

آشور اوباليت دوم

آشور اوباليت دوم: 
پس از متحد شدن دو دولت ماد (به فرمانروايي هوخشترهء دوم) و بابل (به فرمانروايي نبوپولسار) بر عليه امپراتوري آشور و مرگ سين شار ايشكون پادشاه آشور، يكي از افسران (Turtānu) آشوري به نام آشور اوباليت با شتاب سربازان آشور را كه از تسخير مركز امپراتوري جان سالم به در برده بودند در منطقهء حران ، گرد هم آورد و در فصل پاييز خود را پادشاه اعلام نمود. او به آشور اوباليت دوم معروف است هر چند كه تا به امروز مشخص نشده كه او جزء خانوادهء سلطنتي بوده يا خير. تعدادي از تاريخدانان عقيده دارند كه او برادر سين شار ايشكون بوده است. او از بهار سال ٦١١ قبل از ميلاد فروانروايي خود را اغاز نمود. در همان سال بابلي ها و سكاها براي يافتن غنايم بيشتر، موج جديدي از حملات را ترتيب داده بودند. 
آشور اوباليت دوم از فرعون مصر پسامتيخ اول ( Psammetich l، به اشوري Nabu-šēzibani ) در خواست كمك نمود كه در حين تداركات عظيمت سپاه در گذشت و پسرش ناخو دوم به پادشاهي مصر رسيد. سرانجام لشكريان آشوري در ساحل شمالي رود فرات با لشكري از سربازان مصري كه براي كمك به انها امده بودند برخورد كردند و تلاش نمودند تا با حملهء ناگهاني به بابلي ها، سرزمين آشور را دوباره به تصرف خود در بياورند. اما شهر حران به تصرف لشكريان بابل و ماد در امد و آشور اوباليت دوم و سپاه مصر، به فرمانروايي كولانيا، مجبور به عقب نشيني به ساحل غربي فرات شدند. اما شهر حران توسط بابلي ها اشغال شد و به دست سپاهيان هر دو طرف غارت شد. پس از اين واقعه و وقفه اي كه در جنگ ايجاد شده بود، فرعون مصر تصميم گرفت تا سپاه بزرگتري از مصريان را فرا خواند و به سمت شمال حركت كند. يوشيا، پادشاه يهوديه، سعي نمود جلوي پيشروي سپاه مصر را بگيرد كه تلاش هايش بي نتيجه ماند و در نبرد با سپاه مصر كشته شد. (تورات، كتاب پادشاهان ٢). در تابستان لشكريان مصر و آشور بارها سعي نمودند تا شهر حران را باز پس بگيرند كه با شكست مواجه شدند. پس از بازگشت نبو پولسار به حران ، ديگر نامي از آشور اوباليت دوم به ميان نيامده است. اينكه ايا او كشته شده و يا توانسته از معركه بگريزد هنوز ناشناخته باقي مانده است.   لشكر كشي كوتاه اما هولناك بابلي ها و مادها، چنان ويرانگر بود كه سرزمين آشور كه تقريباً دو هزار سال پيوسته مسكوني و پر رونق بود به ويرانه اي تبديل شد  و اخرين بقاياي اين امپراتوري كه روزگاري قدرتمندترين حكومت بين النهرين بود به سرعت فرو پاشيد.